Bezoek van mijn vader
Mijn overleden vader komt op bezoek
en gaat weer in zijn stoel zitten, die ik kreeg.
Zo, Niels! zegt hij.
Hij is bruin en sterk, zijn haar glimt als zwarte lak.
Vroeger versleepte hij andersmans grafstenen
met stalen stang en kruiwagen, ik hielp hem.
Nu heeft hij zijn eigen steen versleept.
Hoe gaat het? zegt hij.
Ik vertel hem alles, al mijn plannen,
de mislukte pogingen. Aan het prikbord
hangen zeventien rekeningen. Gooi ze weg,
zegt hij, ze komen wel weer!
Hij lacht.
Jarenlang was ik hard voor mezelf,
zegt hij, ik lag wakker en piekerde
hoe een fatsoenlijk mens te worden.
Dat is belangrijk!
Ik bied hem een sigaar aan,
maar hij is gestopt met roken.
Buiten zet de zon daken en schoorstenen in brand.
Vuilnismannen maken lawaai en roepen naar elkaar
beneden in de straat. Mijn vader staat op,
loopt naar het raam en kijkt naar hen.
Ze hebben het druk, zegt hij, zo hoort het ook.
Doe iets!
Niels Hav (vertaling Jan Baptist)